Καλωσορίσματα

    Καλωσορίζομε ανθρώπους δικούς μας ,φίλους αγαπημένους, που μπορεί να είναι δίπλα μας ή να είναι κοντά στην καρδιά μας όσο μακριά κι αν βρίσκονται.

    Καλωσορίζουμε, όμως, κι ανθρώπους ξένους φτάνουν στον τόπο μας κι έχουν ανάγκη από τη βοήθειά μας, καμιά φορά έστω κι έναν καλό λόγο ή ένα χαμόγελο.

     Καλωσορίζουμε ό,τι μας φέρνει ο χρόνος, την ομορφιά κάθε εποχής, την ομορφιά κάθε ηλικίας, κι ας είναι δύσκολο καμιά φορά να τη διακρίνουμε.

     Καλωσορίζουμε κάθε καινούρια μέρα, κάθε ευκαιρία, κάθε εμπειρία που μας χαρίζει η ζωή, καλωσορίζουμε τη γνώση ακόμα κι αν έχουμε αφήσει τα θρανία χρόνια πριν.

    Το δικό μου ταίρι ήταν η Marie Anne, τα δώρα της έφτασαν στα χέρια μου και τα έχω χαρεί πάρα πολύ! Το καλωσόρισμα  έχει τα χρώματα που αγαπώ και είναι φτιαγμένο πάνω σε ένα θαλασσόξυλο που μου αρέσει να σκέφτομαι πόσο ταξίδεψε για να έρθει εδώ στο βουνό... Διαβάζοντας τη σχετική ανάρτηση για το λουλουδάκι Μυγκέ που το στολίζει συγκινήθηκα, ένιωσα όλη τη θετική ενέργεια, τη σκέψη και τη φροντίδα που έβαλε για να το φτιάξει! Και ακόμα μαζί ήρθαν μια πολύ όμορφη κάρτα, ένα βοτσαλάκι και μια ανοιξιάτικη καρφίτσα !!!

Δεν είναι πανέμορφα;

    Σειρά έχει το δικό μου δώρο, το ταίρι μου δε σας το λέω, είναι όμως μια φίλη που αγαπώ πολύ κι ας μην την έχω συναντήσει από κοντά ποτέ. Ένα πλάσμα ξεχωριστό, χαρισματικό με ένα όμορφο , ζεστό σπιτικό που πλημμυρίζει αγάπη. Μια γλυκιά οικογένεια που σίγουρα θα καλωσορίζει τους επισκέπτες της με όλη τη ζεστασιά της καρδιάς τους! 

   Προσπάθησα να σκεφτώ κάτι που να τους ταιριάζει...

    Το πως το έφτιαξα είναι μια ιστορία και λέω να σας την πω- σιγά που θα γλιτώνατε...

     Όλα άρχισαν πριν λίγες μέρες, καταφέραμε να πάμε ένα διήμερο στην Πρωτεύουσα και να στριμώξουμε πολλά, μεταξύ αυτών και ένα σεμινάριο για τα περιβόητα χρώματα κιμωλίας ή chalk paints. Το αποτέλεσμα που αφήνουν είναι απίστευτα λείο αλλά στην εφαρμογή είναι λίγο τζαναμπέτικα. Αυτά έγιναν στο σεμινάριο:

     

  Ετσι, φρέσκα- φρέσκα τα χρώματα είπα να τα χρησιμοποιήσω. Βήμα πρώτο βάψιμο και παλαίωση.

Βήμα δεύτερο άλλη μια τεχνική, από το pinterest, που δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Εκτυπώνουμε πάνω σε χαρτί αντικολλητικό και με εκτυπωτή ink jet το σχέδιο, το βάζουμε στο αντικείμενο και πιέζουμε από την ανάποδη με μια κάρτα ή το πίσω ενός ψαλιδιού να μεταφερθεί το σχέδιο.

Πέτυχε, αλλά πολύ αχνό βρε παιδί μου. Ας το τονίσουμε με λίγο αραιό μαύρο. Ουπς, το μελάνι διαλύεται αλλά... θυμίζει ακουαρέλα. Ας βάλουμε και λίγες λεπτομέρειες με μαρκαδοράκι.

 Επόμενο βήμα το στολίζουμε. Με ντεκουπάζ; Κοινό και τετριμμένο...κάτι άλλο... κόβουμε μοτίφ από μπάλσα, τα γυαλοχαρτίζουμε, τα ζωγραφίζουμε και τα κολλάμε.

Βήμα τελευταίο τα κρεμασματάκια και τα γατζάκια που θα το κάνουν κλειδοθήκη ή κρεμαστρούλα για μικροαντικείμενα.

  Ελπίζω να αρέσει...

   Μην ξεχάσω, η Αλεξάνδρα έχει αναλάβει μια ακόμα σημαντική πρωτοβουλία, ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε.