Πορεία: δυτικά

   Οι φετινές μας διακοπές, οι πολύτιμες αυτές μέρες κάθε καλοκαιριού, μας γέμισαν όμορφες εικόνες. Η διαδρομή ήταν εξίσου ενδιαφέρουσα με τον προορισμό. Ξεκινάμε λοιπόν για τα δυτικά.

   Αφού παρακάμψαμε την Πάτρα, η μεγάλη γέφυρα μας έφερε στη Στερεά Ελλάδα.




     Μεσολόγγι. Στο ένδοξο αυτό αλωνάκι η ιστορία εξακολουθεί να τριγυρνά αλλά και η φύση το τυλίγει με απίστευτα ατμοσφαιρικές εικόνες.
    Τα παλιά τείχη αγκαλιάζουν ακόμα τη μικρή πόλη. Ποιος νους μπορεί να χωρέσει τις αγωνίες των υπερασπιστών τους, τη δύναμη και την απελπισία τους την ώρα της εξόδου;



  Ο κήπος των ηρώων είναι ένα πάρκο προς τιμήν όλων εκείνων, επιφανών και ανώνυμων, Ελλήνων και φιλελλήνων που πάλεψαν με όλες τους τις δυνάμεις για να μείνουν ελεύθεροι.




   Στα αριστερά ο τύμβος των νεκρών της εξόδου, στο κέντρο ο ανδριάντας του λόρδου Βύρωνα, στα δεξιά ο τάφος του Μάρκου Μπότσαρη.


     Από τον τάφο του Μάρκου Μπότσαρη: Η κόρη της Ελλάδας, ένα γεμάτο χάρη και γλύκα κοριτσάκι συλλαβίζει, τι άλλο, τις σελίδες της ιστορίας που γράφτηκαν εδώ.




   Δίπλα από τον κήπο, το μικρό εκκλησάκι της αγίας Παρασκευής είναι ο τόπος που αποφασίστηκε η έξοδος και συντάχθηκε το κείμενό της.




   Στο κέντρο της πόλης το παλιό Δημαρχείο στεγάζει το μουσείο ιστορίας και τέχνης με δυο αίθουσες αφιερωμένες στο λόρδο Μπάυρον, με κάποια προσωπικά του αντικείμενα που σώθηκαν. Στους υπόλοιπους χώρους έργα ζωγραφικής πρωτότυπα και αντίγραφα εμπνευσμένα από την έξοδο, όπλα, φορεσιές και άλλα αντικείμενα εκείνης της εποχής.





   Η βόλτα στη λιμνοθάλασσα είναι μαγευτική. Τα ιβάρια οι κατασκευές για το ψάρεμα δηλαδή, οι βαρκούλες των ψαράδων και τα πασσαλόπηκτα σπίτια τους, τα πουλιά που βρίσκουν εδώ τροφή, οι αλυκές με τα βουνά αλατιού που παράγουν και πιο πολύ αυτή η αχλή που σβήνει τα έντονα χρώματα φτιάχνουν απόκοσμες εικόνες...


Στο βάθος το νησάκι Κλείσοβα





    Επόμενη στάση το Αιτωλικό, μια πόλη-νησί που χωρίζει δυο λιμνοθάλασσες και δυο πέτρινες γέφυρες την ενώνουν με τις απέναντι στεριές.

 



    Το φαράγγι της Κλεισούρας μας φέρνει βόρεια.



   Το νερό πάντα κοντά μας, ο Αχελώος, και οι λίμνες Λυσιμάχεια, πριν το Αγρίνιο,  Στράτου και Αμβρακία μετά, κάνουν το τοπίο καταπράσινο.




   Και κάπως έτσι , φτάνοντας στην Αμφιλοχία ξεπρόβαλε μπροστά μας ο Αμβρακικός.



  Ένα από τα στολίδια του η Βόνιτσα, στεφανωμένη από το κάστρο της.



   Περνώντας την υποθαλάσσια σήραγγα στο Άκτιο -πανηγύρι η νεολαία πίσω- φτάνουμε στον επόμενο σταθμό μας, την Πρέβεζα. Πώς την έχετε εσείς στο μυαλό σας; Μήπως σαν την μελαγχολική πόλη που αυτοκτόνησε ο Καρυωτάκης - κι ας έζησε εκεί μόνο 32 μέρες; Ε, κάπως έτσι την είχαμε κι εμείς αλλά μας διέψευσε εντελώς!
   Πρώτα -πρώτα μπαίνοντας, στην παραλία της την Κυανή Ακτή (και μόνο από το όνομα...) συναντήσαμε κατοίκους της περιοχής που έπαιζαν petanque ή αλλιώς αμπαλί, όπως το λένε εκεί, ένα παιχνίδι με μεταλλικές μπάλες που έμαθαν από τους Γάλλους, και μας μίλησαν με τόσο ενθουσιασμό κι αγάπη γι' αυτό!


    Απέναντι από την ακτή ένα από τα τρία κάστρα που έχτισε ο Αλή Πασάς στην Πρέβεζα



  Πλησιάζοντας συναντάμε μια πόλη γεμάτη χρώματα και ζωή. στην παραλία εκατοντάδες ιστιοφόρα  και κόσμος να ανεβοκατεβαίνει στην προβλήτα ή να κάθεται στα καφέ και τα ταβερνάκια της.



   Η πραγματική έκπληξη έρχεται όταν μπαίνουμε στα κουκλίστικα, γραφικά στενάκια της παλιάς πόλης.
   Συναντάμε πρώτα στον κεντρικό πεζόδρομο την εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου με τον ενετικό πύργο στο προαύλιο και το ηλιακό ρολόι του. Στο εσωτερικό το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο κι η εικονογράφηση πλησιάζει στα δυτικά πρότυπα εικονογραφίας. Απ' έξω μια ρωμαϊκή σαρκοφάγος είναι τώρα βρύση.





      Στα γύρω δρομάκια θα βρούμε την προτομή του Καρυωτάκη και το σπίτι που πέρασε τις τελευταίες μέρες του.


 
   Σίγουρα όμως η καρδιά της πόλης είναι ένα τόσο δα στενάκι, το Σεϊτάν Παζάρ, το Διαβολοπάζαρο. Στην αρχή του ένα ανάγλυφο αφηγείται την ιστορία του παζαριού. Εκεί ήταν που οι κάτοικοι, για να απαλλαγούν από τον βίαιο Τούρκο διοικητή της περιοχής, έτριψαν με σαπούνι τα σκαλιά απ' όπου θα περνούσε κι έτσι το άλογό του γλίστρησε κι εκείνος πέφτοντας χαρακτήρισε το μέρος διαβολοπάζαρο...


   Λίγα μέτρα πιο πέρα ένα ιστορικό τυπογραφείο της πόλης , που σύγχρονο πια λειτουργεί ακόμα, αλλά έκρυβε μέχρι πρόσφατα στο δάπεδο του τους σκελετούς των Τούρκων που δολοφονούνταν και θάβονταν εκεί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας από τον κουρέα που είχε στον ίδιο χώρο το κουρείο του.



  Τώρα πια το Σεϊτάν  Παζάρ είναι ένα γραφικό στενάκι με πολύ όμορφα και προσεγμένα μαγαζάκια και ταβερνάκια και πλημμυρισμένο στα λουλούδια. Ειδικά το βράδυ που ανάβουν τα φαναράκια του είναι σα να ταξιδεύεις πίσω στο χρόνο.





     Εκείνες τις μέρες γινόταν και το πρώτο φεστιβάλ φωτογραφίας και βίντεο Πρέβεζας με πολύ ενδιαφέρουσες συμμετοχές, όσες μπορέσαμε να δούμε . Στην δημοτική πινακοθήκη Γ. Μόραλης συναντήσαμε έναν... γορτύνιο κοντοχωριανό μας που μας μίλησε για τις συμμετοχές των φωτογράφων και έδειξε στα παιδιά κάποιες φωτογραφίες από... τη μακρινή εποχή του φιλμ, τότε που δεν είχαμε ούτε φίλτρα ούτε προγράμματα επεξεργασίας, και παρόλα αυτά οι φωτογραφίες ήταν εξίσου ομορφες και ατμοσφαιρικές.


                        Μακάρι η διοργάνωση να έχει και συνέχεια!

CONVERSATION

18 σχόλια:

  1. Καλημέρα, υπέροχη η ξενάγησή σου.. περιμένουμε την συνέχεια!
    υγ. καλά εκείνος ο άτιμος ο κουρέας.. πόσους τούρκους είχε ξεπαστρέψει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Τζίνα μου! Η συνέχεια έχει νησί!
      Πόσους είχε ξεπαστρέψει ο κουρέας δεν ξέρω αλλά εκεί βρήκαν τέσσερις σκελετούς! Φαντάσου, να πας να κάνεις ανακαίνιση και να βρίσκεις δώρο- έκπληξη κάτω από το πάτωμα!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστούμε Νίκη για το πολύ όμορφο καλοκαιρινό οδοιπορικό μέσα από τις υπέροχες φωτογραφίες και τα ωραία κείμενα σου !!!
      Καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια !!!

      Διαγραφή
    3. Εγώ ευχαριστώ! Καλή συνέχεια και καλά ταξίδια!

      Διαγραφή
  2. Τι όμορφη περιήγηση !!!! Σ ευχαριστούμε που την μοιράστηκες μαζί μας και οι φωτογραφίες σου είναι εξαιρετικές !!!! Περιμένουμε και τη συνέχεια του ρεπορτάζ και καλά να περνάτε !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eυχαριστώ πολύ Ράνια μου! Να περνάτε καλά κι εσείς ότι κι αν κάνετε!!

      Διαγραφή
  3. Υπέροχα μας ταξίδεψες, Νίκη μου! Παράπονο το έχω που δεν έχω περάσει, ούτε δεί από κοντά, την γέφυρα...θυμάμαι μόνο τα μικρά φέρρυ που περνούσαν απέναντι. Τις φωτογραφίες σου και το κείμενό σου θα το ζήλευε και ο καλύτερος τουριστικός οδηγός!!! Εύχομαι καλό καλοκαίρι και καλή συνέχεια των διακοπών σας. Να περάσετε υπέροχα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τα φέρρυ περνούσαμε και μέχρι που σχεδόν ενηληκιώθηκα ήταν το μόνο πλεούμενο που είχα μπει... Υπάρχουν ακόμα κι αυτά, ειδικά για τα μεγάλα οχήματα που δεν αντέχουν το κόστος των διοδίων της γέφυρας. Πάντως είναι ένα αξιοθέατο από μόνη της!
      Ευχαριστώ πολύ!! Καλή συνέχεια καλοκαιριού και σ΄εσάς!

      Διαγραφή
  4. Μπορεί το υγρό στοιχείο να μην το ζηλεύω πολύ, αφού το έχω δίπλα μου, αλλά αυτά τα καταπράσινα μέρη, πόσο πολύ μου αρέσουν!!!
    Μπορώ να χαθώ κοιτάζοντας φωτογραφίες φύσης!
    Νικούλα μου, σκέτη απόλαυση αυτή η διαδικτυακή βολτούλα! Πήραμε κι εμείς τη... δόση μας και ξέφυγε το μυαλό μας! Να είσαι καλά, κούκλα μου!
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς πάλι ψαχνουμε λίγο μπλε για να ξεκουράσουμε τα μάτια μας απο... το πολύ πρασινο! Χα,χα! Συριανάκι χαίρομαι που σου άρεσε η διαδρομή μας! Φιλάκια πολλά!!!

      Διαγραφή
  5. Τί ωραίο οδοιπορικό Νίκη!!! Περιμένω να δω και τον τελικό προορισμό ;) Ξέρεις, αμπαλί παίζουμε κι εδώ στη Λευκάδα, ήταν πολύ δημοφιλές μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες. Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η επόμενη ανάρτηση θα είναι για τον τελικό προορισμό με όλη μας την αγάπη για τις ομορφιές που μας χάρισε!!
      Πολύ χαίρομαι όταν βλέπω ανθρωπους να αγαπούν τόσο δραστηριότητες σαν το αμπαλί. Ενας παππούς μας είπε ότι δεν το χ.ανει με τίποτα κι όταν βρέχει παίζουν με τις ομπρέλες!!
      Φιλιά κι από εμάς!!

      Διαγραφή
  6. Τι ομορφιές που έχει η πατρίδα μας! Και τι όμορφα που μας ταξίδεψες Νίκη μου μέσα από τις περιγραφές και τις φωτογραφίες!! Χάθηκε το μάτι μου στην λιμνοθάλασσα, λάτρεψα τα στενά της Πρέβεζας. Τόσο χρώμα, τόσος χαρακτήρας!!! Ευχαριστούμε πολύ για την ξενάγηση, πολλά φιλιά & να περνάτε τέλεια!!!

    artdecorationcrafting.blogspot.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά οι εικόνες της λιμνοθάλασσας είναι τόσο υποβλητικές και γαλήνιες. Αλλά και η Πρεβεζα ήταν μια έκπληξη για εμάς!
      Φιλιά Χριστινάκι!

      Διαγραφή
  7. Καλώς ήρθατε στα μέρη μας, αν και τα προσπεράσατε γρήγορα...χαχα!!
    Ελπίζω να συνεχίζονται οι διακοπές σας και να τα περνάτε όμορφα!
    Η Πρέβεζα και γενικά η Ήπειρος είναι καταπληκτικά μέρη για διακοπές..ανυπομονώ να διαβάσω και για τον τελικό σας προορισμό!
    Με ταξίδεψες όμορφα σε πολύ γνώριμα μέρη και κάτι μου λέει ότι και ο τελικός προορισμός θα είναι το ίδιο αγαπημένος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Ηπειρος είναι από τα μέρη που δεν έχω γνωρίσει και το θέλω τόσο μα τόσο πολύ! Πρέπει να είναι από εκείνους τους τόπους τους αυθεντικούς που λατρεύουμε, με τις δυσκολίες τους αλλά με χαρακτήρα που αντιστέκεται στην αλλοτρίωση...
      Ο προορισμός νησιωτικός...
      Φιλίά!!

      Διαγραφή
  8. Για το Μεσολόγγι μου είχαν πει και πραγματικά οι εικόνες είναι καταπληκτικές!! Στη Πρέβεζα πήγα πριν πολλά χρόνια μονοήμερη και θυμόμουν ότι ήταν όμορφη!! Να περνάτε καλά και καλή συνέχεια Νίκη μου!! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελεάνα μου το Μεσολόγγι σαν πόλη έχει την όψη των περισσότερων ελληνικών πόλεων με τις πολυκατοικίες κτλ. Στο κέντρο κρατάει λίγο χρώμα από προηγούμενες δεκαετίες και φυσικά διαθέτει τη λιμνοθάλασσα που είναι άλλος κόσμος!
      Φιλιά πολλά!!

      Διαγραφή

Back
to top