Με μπογιές και πινέλα, με παραδόσεις και χορούς κυκλωτικούς...

  Μόλις πέρασε το αρχικό μούδιασμα μπροστά στις τεράστιες επιφάνειες από κόντρα πλακέ άρχισε η δουλειά. Πόσα λάθη; Πόσα βαψίματα το ένα πάνω στο άλλο; Πόσες φορές τέλειωνε το χρώμα και πώς να ξαναφτιάξεις την ίδια απόχρωση; Πόσα πειράγματα και πόσα γέλια;  Νοερή επιστροφή στα σχολικά χρόνια!
   Τα θέματα ήταν προαποφασισμένα, μια βρύση πέτρινη ,ένα καφενείο, ένα σπίτι. Απλά θέματα, αλλά μεγάλα βρε παιδί μου, και πως πρέπει να τα ζωγραφίσουμε για να φαίνονται μέσα στο μισοσκόταδο ως τις πάνω πάνω σειρές; Ότι ξέραμε από ζωγραφική ως τώρα ,από Βιλλιώτη μέχρι ... Μπομπ Ρος, επιστρατεύθηκαν και κάπως έτσι φτάσαμε σ' αυτα τα αποτελέσματα.
    Η βρύση, αυτό το νερό πόσο με παίδεψε, μα πώς το κάνει αυτή η Μαρία στους πίνακές της και δείχνει τόσο... νερό;

 Το καφενείο, αυτή η "μουτζούρα" στην πόρτα καλύπτει όλες τις αποτυχημένες προσπάθειες να φτιάξουμε μια μισάνοιχτη πόρτα.


 Το σπίτι, μην κοιτάτε που δίπλα το δέντρο έχει άλλο δάπεδο, αρχικά ήταν να μπει δίπλα στο καφενείο, τελευταία στιγμή άλλαξε θέση.


Αν με ρωτάτε για την πιο όμορφη ζωγραφιά θα σας δείξω αυτή:



   Και να μερικές από τις στιγμές της βραδιάς,

Περπερούνα περιπατεί...

Το αμίλητο νερό φτάνει από τη βρύση

Γίνεται το προξενιό

Ζυμώνονται τα ψωμιά του γάμου

Ετοιμάζεται ο γαμπρός

Ετοιμάζεται κι η νύφη, οι φίλες της βλέπουν τα προικιά

Η νύφη αποχαιρετά την οικογένειά της

Το τσάμικο του γαμπρού

Η ξενιτιά

Το μοιρολόι

Κάθε γιορτή μια ευκαιρία για γλέντι

   Και για το τέλος ένα βίντεο με τα πιο μικρά μας παιδάκια να χορεύουν.

    Σκεφτειτε, κάποτε η χαρά ήταν απλή, το γλέντι γινόταν με ελάχιστα, φτιαγμένα όμως με αγάπη. Οι άνθρωποι ήταν κοντά ο ένας στον άλλο σε χαρές και σε λύπες. Τα έθιμα έδιναν χρώμα στις μέρες της χειρωνακτικής δουλειάς. Τα παιδιά περίμεναν με λαχταρα κάθε γιορτή μέσα στο χρόνο και τη ζούσαν με την ψυχή τους.
    Δεν πάει πολύς καιρος από τότε, ας ξαναθυμηθούμε ότι η ευτυχία μπορεί να υπάρχει και στα λίγα και στα απλά.