Ξύλο, το πιο ζεστό υλικό

    Μετά από πολλή αναβλητικότητα και πολλή αναποφασιστικότητα οι μέρες για το παζάρι στην Κοζάνη έφταναν. Κι εγώ δεν είχα ακόμα ετοιμάσει τίποτα. Και ήθελα να είναι κάτι φτιαγμένο για εκεί κι όχι δυο τρία πράγματα που απλά θα έπαιρνα από όσα φτιάχνουμε για το μαγαζί. Και καμιά ιδέα δεν μου φαινόταν καλή. Και... μύριζαν ήδη Χριστούγεννα, πιο νωρίς φέτος, αφού πιο νωρίς έπιασε το κρύο...
    Παράξενη εγώ? Μα τι λέτε τώρα...
    Εκείνη τη στιγμή ήρθαν από το εργαστήριο μερικές φέτες ξύλου και είπα να μια ιδέα, ελπίζω να ταιριάξουν  με τη διάθεση των επισκεπτών στο παζάρι.
     Ντεκουπάζ με χαρτοπετσέτα, δακτυλοπατίνες και homemade πάστα χιονιού, όπως μας έμαθε η Χαρά (ανακατεύουμε σε ίσες αναλογίες κολλα κρυσταλιζέ, λευκό ακρυλικό και σόδα μαγειρικής κι έτοιμη!)
    











  Στο κουτί μπήκαν και δυο από τις εικόνες που φτιάχνει το στεφάνι μου.




    Εκτός από το παζάρι τα πρώτα χριστουγεννιάτικα έργα για φέτος  θα πάρουν μέρος και στο χριστουγεννιάτικο πανηγύρι της Κάτιας μας, της νεράιδας που μας φέρνει πρώτη πάντα το μήνυμα ότι η πιο όμορφη γιορτή του χρόνου πλησιάζει!


   Το πακέτο έφυγε λαχανιασμένο να προλάβει κι εμείς ετοιμαστήκαμε γιατί το Σάββατο είχαμε αγώνες στο Ναύπλιο. Ηταν οι πρώτοι αγώνες που πήραν μέρος τα βλαστάρια μας στο καράτε, ως τώρα μόνο σε επιδείξεις είχαν συμμετάσχει. Στο δρόμο, 8 η ώρα το πρωί, είδαμε κι ένα...   "ηλιοβασίλεμα".  Σταματήσαμε να το φωτογραφίσουμε και να΄σου και τα κυκλαμινάκια  που τόσο αγαπάμε.
 


     Φτασαμε, στην υποδοχή δυο γλυκούληδες δράκοι. Ο μαυρούλης μας έκλεισε το μάτι!



    Προθέρμανση και μπαίνουμε...



    Η συγκομιδή στους αγώνες ένα μετάλλιο και δυο τέταρτες θέσεις, όχι κι άσχημε για τόσο μικρές ζώνες!



  Μετά τη βόλτα στην πόλη είχε φτάσει απόγευμα και περάσαμε από το χωράφι μας. Η συγκομιδή εδώ ήταν ρόδια από τη ροδιά μας και τα πρώτα πορτοκάλια από τις πορτοκαλιές μας.

   Πάνω στις πορτοκαλιές ενθύμια του καλοκαιριού, κουκούλια από τζιτζίκια, που κάθε χρόνο μεγαλώνουν κι αλλάζουν δέρμα, και μια άδεια φωλιά.